Na zawody enduro wybierałem się już chyba z rok… Choć zawodów jest już całkiem sporo, (ja miałem wypisane 9 edycji) to ciągle coś stawało na przeszkodzie. Zawody w Baligrodzie były ostanią szansą… Udało się! Chciałem sprawdzić na własnej skórze, czemu 
te zawody cieszą się coraz większą popularnością. Z czym się je forma zawodów ON SIDE. Jaka jest atmosfera i czy aby nie jest to dla mnie zbyt hardcorowe. Bo nie ma się co oszukiwać jazda po Mazowszu nie daje nic… aby swobodnie czuć się na szlaku w górach. Jechałem też aby kibicować Kasi Burek która zrobiła ogromny postęp i liczyłem po cichu na jej pudło J. Chciałem też bardzo podziękować Damianowi który pożyczył mi rower.
Baligrod Mitrzostawa Polski from Piotr Szlazak on Vimeo.
Na ostatnich zawodach XC w Chęcinach zaliczyłem bolesne OTB i czułem się trochę potłuczony. Do tego w poniedziałek temperatura spadła do 5 stopni. I zaczęło padać… Chęć startu spadła niemal do zera. Codziennie odświeżałem pogodę. I już w środę widać było że jest szansa że pogoda będzie lepsza. Tym czasem w rejonie zawodów zrobiło się biało. Pocieszałem się że śnieg lepszy niż deszcz, choć wtedy nie widziałem jak śliska może być trawa pokryta cienka mokra warstwą śniegu.
Trzeba też powiedzieć że nie wiedziałem wielu innych rzeczy. No ale przecież pojechałem tam po to żeby poznać to na własnej skórze.
Baligród a tak naprawdę Bystre jest na końcu świata. Niby 410km a w rzeczywistości 6h w samochodzie. Klimat czysto bieszczadzki. Tylko mało popularny. Co jest dużym plusem tego miejsca jak dla mnie.
Zawody nie maja charakteru masowego bo liczba startujących jest ograniczona do około 300 osób. Wiec jest kameralnie. Pogoda odstraszyła wiele osób. W Baligrodzie było około 150 osób. Choć zawody miały elitarny status Mistrzostw Polski.
Start o 10.00 oznaczał to że flaga została wciągnięta na maszt co oznaczało początek rywalizacji.
Przedstawiciel zawodników złożył przysięgę. Przedstawiciel sędziów również. Odegrano hymn i…
Po kolei wypuszczano zawodników na trasę, wraz z mapą i sprawdzeniem czytników pomiaru czasu. Ja z nr 92 mniej więcej po 40 minutach ruszyłem na trasę. Nikt się nie śpieszył. Zawiązały się luźne grupki, był czas żeby zawrzeć nowe znajomości. Na start pierwszego było zarezerwowane prawie dwie 2h. Gdy dotarłem na start zastałem tam kolejkę. Odstałem swoje 30minut.
Pierwszy OS był najkrótszy. Miał tylko 1km. Mi się bardzo podobał choć był bardzo techniczny i ja na nim słabo wypadłem. Ale choć był stromy z wieloma uskokami i zakrętami to dawał ogromna satysfakcje z jazdy. Tylko jedno miejsce było oznaczone trupia czachą i był to podwójny uskok z zakrętem najeżony ostrymi kamieniami.
Na Drugi OS było prawie 1.30h czasu na dojazd. I dokładnie tyle czasu mi to zajęło. Choć pod koniec gdy zrobiło się stromo odeszły mi chęci do rozmowy. W lesie pojawił się też śnieg.
Trasa miała zupełnie innych charakter. Była wytyczona granią, i była bardzo szybka. Do tego prawie cały czas było widać gdzie trzeba hamować. Dopiero na końcu była nie miła niespodzianka w postaci dużej ilości błota i uślizgów obu kół. Meta była wytyczona na przejeździe przez rzeczkę, co pozwoliło umyć nieco koła. Ta trasa dla mnie była bliska temu co zdarza się spotkać na SLR i nie trzeba było tam mieć pełnego zawieszenia. Na tym OS-ie tylko dwa razy spadłem z roweru, co dla mnie jest sukcesem. Pierwszy upadek zaliczyłem na łące gdy chciałem nieco ściąć zakręt. Trawa ze śniegiem była jak lodowisko. Na szczęście lądowanie było miękkie.
Na ostatni OS było aż 2h na dojazd. I słusznie bo było daleko i stromo. Ostatni OS jak dla mnie był źle wytyczny. Bo ściana błota po jakiej trzeba było się zsunąc była jak sadzę nie do zjechania. Każdy z kim rozmawiałem wspominał o lodowisku… Wydaje mi się że Enduro to nie przełaje, gdzie trzeba nosić rower na plecach. Przed samą metą trzeba było się zmieścić miedzy drzewami… tylko że kierownica 70cm to było o 10cm za dużo aby było to możliwe!
Zawodnicy i zawodniczki z licencją jechali w ostatniej grupie, po rozjerzdżonej trasie co podnosiło dodatkowo trudność zawodów. Zmagali się z wyślizganą trasą. Tam czasy dojazdu na start były krótsze. Wiele dziewczyn dostało karę za dojazd na drugi OS. Myślę ze ten czas był zbyt wyśrubowany. Przykro mi z tego powodu, bo nasza koleżankę pozbawiło to medalu.
Teraz już wiem czego się spodziewać, jak lepiej się przygotować. Jedno się nie zmieni, zawsze na zawody On Side będę jechał by poznać nowe m
iejsce, nowych ludzi, dobrze się bawić bez spiny o czas i wynik. To jest fajna formuła!
Na koniec chciałbym podziękować nowym kolegom: Tomkowi, Bartkowi i Marcinowi za przygarnięcie na kwaterę. Pozdrawiam też osoby z Akademii Enduro, które przestraszyły się pogody lub nie czuły się gotowe. Zapraszam na wspólne jazdy z Kaśka na Telegrafie bo widać, że daje to efekty J.
Do zobaczenia na szlaku w przyszłym sezonie!
Autor: Piotr Szlązak
