W tym roku pogoda była perfekcyjna. Takiej bym sobie życzył na każdych zawodach. Ciepło koło 25C chwilami za chmurzenie. Jako wystawcy zdecydowaliśmy się w ostatniej chwili wiec pracy było sporo. Ale chyba było warto bo frekwencja na zawodach wysoka. A stoisko przy wsparciu Garmina i POC prezentowało się atrakcyjnie. Można było się sprawdzić ile ma się mocy w nogach na rowerze który przygotowaliśmy. Było dużo spacerowiczów i przypadkowych ludzi ale wiele osób dowiedziało się o naszym istnieniu.

Z rozmów z klientami.

Starszy pan pyta się mnie:

-Wie pan ile jeżdżę na rowerze?

-Ja nie wiem…

– A wie pan ile mam lat?

-Ja nie wiem…

-Pan 60 lat jeżdżę na rowerze a mam 88 lat.

-ja to późno pan zaczął

Nasze stoisko licznie odwiedzili nasi Teamowcy J Ci co nie startowali dokumentowali swoja obecność zdjęciami. Nasza frekwencja w wyścigu była niska. W sumie nie wiem czemu bo osobiście uważam ze to naprawdę fajnie ścigać się w sercu Warszawy. A ulica Bednaraska wcale nie jest tak straszna jak się wydaje za pierwszym razem…. Gorzej z Karowa która całkowicie zasługuje na miano tej która sprawdzi jak Twoja rama pochłania drgania… lub nie…

3km pętla (wg garmina nieco krótsza) była naprawdę szybka. Rok temu gdy Krysia z naszego teamu pojechała w deszczu oba wyścigi MTB i Szose byłem pewien podziwu. Teraz sam postanowiłem sprawdzić jak to jest… Tak sam zrobił nasz kolega Paweł.

Na MTB dałem z siebie wszystko. Mogłem sprawdzić czy lepiej mieć na płaskich wyścigach buty szosowe. Wg mnie tak J. Choć na Bednarskiej walczyłem jak lew a na szczycie HR był równy 100% to okazało się ze trzeba było taktycznie jechać „ściekiem” wzdłuż krawężnika. Najlepiej po prawej stronie. Ta taktykę wypróbowałem dopiero na ostatniej pętli. Żałuje bo na szosie już tylko prawa wyprzedzałem a przecież podjazdy to moja słabsza strona. Teraz po tych kilkunastu pętlach wiem też jak zjeżdżać Karowa bo jechałem za wieloma osobami i widziałem wiele wariantów i wiem który jest najszybszy…

Na MTB dostałem dubla na ostatnim okrążeniu sam dając w tym samy czasie dubla Karolowi. Za co go przepraszam i obiecuje że to ostatni raz. Wyścig skonczyłem na 13/71 miejscu z czego jestem bardzo zadowolony.

Na wyścig na szosie poszedłem bez napinki stanąłem ostatni w sektorze. Zdecydowałem się w ostatniej chwili bo nie wiedziałem czy 1h to wystarczający czas na wypoczynek i mogę śmiało powiedzieć, że nie bo Paweł tez pojechał chyba poniżej swoich oczekiwań. Ale Madone 9.2 nie można odmówić jest okazja trzeba korzystać. A swoja droga po prostu powinny być punkty za duatlon J MTB/Szosa. Na koniec chciałbym pogratulować naszej koleżance Kasi, która pomimo lekkiej nie dyspozycji zdecydowała się na start na szosie i to był jej tegoroczny debiut na szosie. Dała się ubrać przez POC i była najlepiej wyglądającą zawodniczka z daleka było widać ze nadjeżdża. Choć na pewno oczekiwała od siebie lepszego wyniku to uważam że powinna być zadowolona.

Pzdr też Pawła którem użyczyliśmy koła Alous5 które tak mu przypasowały że ich nie oddał po wyścigu.

Gdy porównacie czasy czołówki MTB vs Szosa to się okaże, że jednak słaby zjazd oznacz słaby czas na okrążeniu a pod górę MTB i Szosa równo dawała radę.

Pozdrawiam wszystkich uczestników. Do zobaczenia za rok. Dziękuje też kibicom szczególnie tym z Bednarskie pod wezwaniem „Cykliści z Warszawy”

0882

Tym razem będąc w Czechach postanowiliśmy wystartować w Pradze. W dniu zawodów koło 6 rano budzi nas burza i silne opady. Od razu przypominają mi się zawody w Czechach sprzed paru lat kiedy przeżyłem największą kąpiel błotną na rowerze. Jednak pogoda szybko się poprawia i z czasem robi idealna na zawody czyli sucho i 20 parę stopni.

Podczas rejestracji trzeba wybrać trasę i mamy do wyboru: C-37 km oraz B-53.

Marek wybiera krótszą ja waham się cały czas ale w końcu stawiam krzyżyk przy dłuższej. Z racji tego, że jadę z ostatniego sektora oraz startu wszystkich jednocześnie jest spory tłok na trasie. Jednak pierwsze kilometry od razu prowadzą do selekcji zawodników. Najpierw szybkie 3km po asfalcie, a potem 5km pod górę w lesie po nierównym betonie, który z czasem przechodzi w leśną ścieżkę z kamieniami. Chwile jedziemy szczytem góry, a resztę trasy pamiętam jako ciągłe zjazdy i podjazdy na zmianę co widać na profilu trasy.

Różnica wysokości na trasie 53 km wyniosła 1138m, a na 37 km 700m. Dodatkowo na trasie były wszystkie możliwe atrakcje MTB. Kamienie, żwir, trawa, korzenie. Kilka kilometrów krętych singli po lesie, czasem nad krawędzią urwiska. Zjazdy wąwozem z dużymi luźnymi kamieniami oraz korzeniami, które po opadach były śliskie, zdradliwe i zawsze ściągały w stronę stromego zbocza albo w sam środek rynny wyżłobionej po opadach. Pod sam koniec natomiast schody na których nieźle telepało i ostatnie kilometry po nierównej łące. Finisz za to po bieżni zrytej przez konie i ręce bolą bardziej niż nogi.

Był to mój pierwszy start na dłuższym dystansie no i wyszedł brak praktyki w rozłożeniu sił. Kryzys miałem koło 30 km czyli dystans do jakiego jestem przyzwyczajony. Ratowałem się ostatnim żelem jaki mi został i akurat okazało się, to tuż przed bufetem. Błąd, nie sprawdziłem jak rozłożone są bufety i resztę trasy jechałem tylko na resztkach picia.

Trasa zawodów bardzo ciekawa, urozmaicona ale też trudna. Sporo podjazdów, które okazały się podejściami. Nawet gdyby nie inni zawodnicy i zmęczenie na zawodach to podjazdy o nachyleniu 20-30% po błocie, luźnych kamieniach i patykach były dla mnie nie do pokonania. O trudności trasy świadczy też fakt, że 181 osób nie ukończyło zawodów.

Nasze wyniki:

Marek Sarnecki: 37 km – czas 2:43:33, miejsce open 343/411, 83/92 kategoria wiekowa

Mikołaj Witkowski: 53 km – czas 3:07:45, miejsce open 474/767, 172/250 kategoria wiekowa